Świadectwo z Marianek
8 września 2018 r. w Święto Narodzenia NMP zwróciłam się do sanktuarium z prośbą o modlitwę w intencji: O Błogosławieństwo Boże i łaskę samodzielnego oddychania bez respiratora i innych urządzeń oraz opiekę Maryi Niepokalanie Poczętej dla mojej Mamy.
Mijał wówczas miesiąc, odkąd moja mam leżała w szpitalu na oddziale intensywnej terapii, pod respiratorem, ponieważ po zabiegu operacyjnym dostała ostrą niewydolność oddechowo - krążeniową. Próby odłączenia od respiratora kończyły się niepowodzeniem, oddech był słaby, a momentami ustawał. Z medycznego punktu widzenia lekarze nie umieli tego wyjaśnić, ponieważ nie widzieli żadnych fizycznych czy chorobowych przeszkód do samodzielnego oddechu. Tłumaczono to raczej wiekiem i wygasaniem sił witalnych, Mama ma 87 lat.
W przeddzień 8 września dowiedziałam się, że Mama będzie musiała przejść zabieg tracheostomii, ponieważ stosowanie respiratora ma wiele wad. W standardowych sytuacjach pod respiratorem pacjent leży dwa tygodnie, potem jest rurka, tutaj mijał już miesiąc. Cały czas, ja i wiele nam bliskich osób, wspólnota parafialna modliliśmy się o zdrowie dla mojej Mamy. Jednak informacja o tracheostomii mnie przybiła jeszcze bardziej i postanowiłam prosić o modlitwę - nowennę w Sanktuarium. Wierzę, że jakaś ręka musiała mną kierować i tak pokierowała, że zwróciłam się z prośbą o modlitwę do św. o. Stanisława Papczyńskiego. Od 15 września do 23 września były modlitwy przy grobie Świętego, Msze św. 15 i 22 września w intencji mojej Mamy. I stał się cud.
24 września moja mama spędziła pierwszą noc bez respiratora podanego do rurki tracheo, to się powtórzyło w noc 25 i 26 września, w dzień oddychała samodzielnie. 27 września rurka tracheo została definitywnie usunięta. Oddech odtąd był samodzielny. Na drugi dzień bez żadnych trudności normalnie mówiła. 2 października z intensywnej terapii przeszła na oddział wewnętrzny, a 9 października została wypisana do domu, po dwóch miesiącach pobytu w szpitalu na intensywnej terapii. Chwała Panu! Amen. Małgorzata
Mijał wówczas miesiąc, odkąd moja mam leżała w szpitalu na oddziale intensywnej terapii, pod respiratorem, ponieważ po zabiegu operacyjnym dostała ostrą niewydolność oddechowo - krążeniową. Próby odłączenia od respiratora kończyły się niepowodzeniem, oddech był słaby, a momentami ustawał. Z medycznego punktu widzenia lekarze nie umieli tego wyjaśnić, ponieważ nie widzieli żadnych fizycznych czy chorobowych przeszkód do samodzielnego oddechu. Tłumaczono to raczej wiekiem i wygasaniem sił witalnych, Mama ma 87 lat.
W przeddzień 8 września dowiedziałam się, że Mama będzie musiała przejść zabieg tracheostomii, ponieważ stosowanie respiratora ma wiele wad. W standardowych sytuacjach pod respiratorem pacjent leży dwa tygodnie, potem jest rurka, tutaj mijał już miesiąc. Cały czas, ja i wiele nam bliskich osób, wspólnota parafialna modliliśmy się o zdrowie dla mojej Mamy. Jednak informacja o tracheostomii mnie przybiła jeszcze bardziej i postanowiłam prosić o modlitwę - nowennę w Sanktuarium. Wierzę, że jakaś ręka musiała mną kierować i tak pokierowała, że zwróciłam się z prośbą o modlitwę do św. o. Stanisława Papczyńskiego. Od 15 września do 23 września były modlitwy przy grobie Świętego, Msze św. 15 i 22 września w intencji mojej Mamy. I stał się cud.
24 września moja mama spędziła pierwszą noc bez respiratora podanego do rurki tracheo, to się powtórzyło w noc 25 i 26 września, w dzień oddychała samodzielnie. 27 września rurka tracheo została definitywnie usunięta. Oddech odtąd był samodzielny. Na drugi dzień bez żadnych trudności normalnie mówiła. 2 października z intensywnej terapii przeszła na oddział wewnętrzny, a 9 października została wypisana do domu, po dwóch miesiącach pobytu w szpitalu na intensywnej terapii. Chwała Panu! Amen. Małgorzata
