Troska o wspólnotę Kościoła


Kościół założony ponad dwa tysiące lat temu przez naszego Zbawiciela stoi na filarach wiary i rozumu. Jest Boży i ludzki, a więc doskonały i chwiejny zarazem. Będzie jednak trwał jako drogowskaz dla całej ludzkości, bo tak obiecał Bóg.

Ks. Łukasz Wiśniewski MIC dla Miesięcznika Różaniec

W parafiach, w których posługiwałem jako ksiądz, doświadczałem pewnych sytuacji, które się powtarzały. Osoba, która najczęściej zajmowała jedną z pierwszych ławek w kościele, po przyjęciu Komunii Świętej i po zakończeniu Mszy Świętej, przychodziła do zakrystii i już w pierwszych słowach potrafiła osądzić mnie, skrytykować papieża, biskupów oraz parafian, mówiąc, że nie są odpowiednio pobożni albo niewystarczająco bronią Kościoła. Ta swoista troska o wspólnotę nierzadko kończyła się stwierdzeniem tej osoby, że jest ona chyba jedyną, która jeszcze jest wierna Bogu.

W duchu pokory i posłuszeństwa Kościołowi

Podobne postawy można znaleźć, przeglądając katolickie strony internetowe, dyskusje na Facebooku, oglądając kanały w serwisie YouTube. Także tam pod płaszczykiem troski i odpowiedzialności za wspólnotę szerzą się osądy dotyczące Kościoła oraz pogłębiają podziały wśród wierzących. Paulina Jaricot jest dobrą patronką na te trudne czasy – pragnie nauczyć nas podejmowanej w duchu miłości odpowiedzialności za Kościół oraz pełnego pokory i posłuszeństwa zaangażowania w jego sprawy.

Założycielka Żywego Różańca żyła w trudnych czasach, w których doświadczano różnych napięć społecznych, jednym z nich była postępująca krytyka duchowieństwa. Wielu ludzi odchodziło od Kościoła, nie widząc w nim oparcia i prawdziwego świadectwa Ewangelii. Paulina jednak wybrała drogę wierności Kościołowi. Wszelkie inicjatywy, które rodziły się w jej sercu, najpierw poddawała pod osąd kierownika duchowego. Jej postawa pokory jest doskonałym przykładem także w dzisiejszych realiach.

Również w naszych sercach mogą rodzić się pomysły ewangelizacyjne dla parafii i wspólnoty. Zawsze jednak pierwszym punktem ich rozeznawania powinna być rozmowa ze spowiednikiem. Sługa Boża Paulina starała się ponadto uzyskać zgodę biskupa na nowe dzieła, dzięki którym pragnęła pomagać wzrastać innym w wierze. Była głęboko przekonana, że jej pomysły, choć wydają się jej dobre, muszą ostatecznie zostać uznane przez Kościół.

W zgodzie ze słowem Bożym

Jakże często brakuje nam takiej postawy w naszych czasach pełnych indywidualizmu. Wystarczy, że ktoś posłucha jakiegoś „pobożnego” wystąpienia w Internecie, od razu uznaje te treści za lekarstwo na wszelkie bolączki świata i Kościoła. Wielu z nas fascynuje się różnymi objawieniami prywatnymi, często nieuznanymi przez Kościół. Jak dobrze wiemy, zostały one dane tym osobom, które ich doświadczyły, a innym mogą, ale nie muszą służyć w duchowym rozwoju.

Jeśli jednak całą naszą duchowość opieramy tylko na „mistycznych treściach”, istnieje ryzyko indywidualizacji wiary i traktowania jej jako własnego i jedynie słusznego doświadczenia. Troska o Kościół i posłuszeństwo mogą zejść na drugi plan. Pewien ksiądz opowiadał, że słuchał kiedyś rekolekcji swojego dużo młodszego kolegi. Kiedy ów starszy kapłan zwrócił uwagę prowadzącemu, że za bardzo opiera konferencje na „głosach z nieba”, a w ogóle nie odnosi się do Biblii, młody ksiądz miał zapytać, co nam zostanie, jeśli usuniemy objawienia prywatne? Zaskoczony rozmówca zdążył tylko odpowiedzieć, że Ewangelia.

Paulina Jaricot uczy nas, że pierwszym elementem naszej odpowiedzialności za Kościół jest właściwa formacja wiary. Życie głęboko oparte na Ewangelii daje gwarancję trwania w Kościele. Wspólnota Żywego Różańca stanowi wyjątkową okazję do pogłębiania formacji biblijnej. Rozważania tajemnic życia Jezusa i Maryi, jak pisze św. Jan Paweł II w Liście o różańcu, bardzo mocno podkreślają kontemplacyjny wymiar modlitwy różańcowej. Polecał on przed każdym dziesiątkiem Różańca świętego czytać i rozważać fragmenty Ewangelii odnoszące się do odpowiednich tajemnic. Pełnia objawienia Boga znajduje się w Biblii i tam powinniśmy szukać źródeł naszego życia duchowego.

Poznając doktrynę i Tradycję

Odpowiedzialność za wspólnotę wyraża się także w czytaniu dokumentów Kościoła i sięganiu do treści wypowiedzi papieża. Dzisiaj łatwo ulec pokusie lektury tylko komentarzy na Facebooku i YouTubie, których wartość bywa bardzo różna. Jeszcze 20 lat temu dostęp do dokumentów Kościoła był trudny. Trzeba było papieskie teksty kupować w księgarniach katolickich, gdzie nie zawsze były dostępne, ale dzisiaj większość dokumentów w polskim tłumaczeniu można znaleźć w Internecie na stronach watykańskich.

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby przeczytać i dogłębnie przestudiować te dokumenty, by nie poddawać się różnym manipulacjom. Zawsze możemy na comiesięcznych spotkaniach Żywego Różańca poprosić kapłana o wyjaśnienie niektórych trudniejszych kwestii.

Paulina Jaricot w jednym ze swoich listów tak pisała o radości z trwania w jedności z papieżem: „Z jakąż radością mój umysł i moje serce skłaniały się do tego, by przylgnąć do nauk świętego Kościoła, gdy namiestnik Jezusa Chrystusa ze Świętym Kolegium jednomyślnie odmawiali głośno Symbol Nicejski. Wyobrażałam sobie wtedy zgromadzenia chrześcijan w pierwszych wiekach Kościoła, kiedy odnawiając wraz z Apostołami wyznanie wiary i przyjmując z ich rąk godną czci Eucharystię, pomówieni o błąd, zagrożeni przez tyranów przygotowywali się do męczeństwa”.

Paulina Jaricot troszczyła się o to, aby Żywy Różaniec był zapleczem duchowym dla całego Kościoła. Modlitwa różańcowa zanoszona w intencjach wspólnoty wierzących w jedności z papieżem jest naśladowaniem pokornej drogi Maryi. Matka Jezusa w wielu sytuacjach swojego życia mogła mieć wiele wątpliwości, ale starała się powtarzać słowa: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1, 38). Dzisiaj także uczy nas, że Bóg przewiduje dla nas najlepszy plan i posługuje się wspólnotą Kościoła, aby nam go objawiać.

Zadania na lipiec

Znajdę i przeczytam pełny tekst jednej z ostatnich homilii papieża Franciszka wygłoszonej w Domu św. Marty lub rozważania przed modlitwą Anioł Pański.

Pomodlę się tajemnicą zesłania Ducha Świętego o jedność wspólnoty Kościoła.

 

udostępnij w social media


Zapisz się do newslettera!
* pole wymagane
Używamy plików Cookies!
Strona korzysta z niezbędnych plików Cookies w celu zapewnienia prawidłowego działania (ustawienia).
Preferencje plików cookie
Wykorzystanie plików cookie
Strona korzysta z niezbędnych plików Cookies, aby zapewnić podstawowe funkcjonalności strony i polepszyć Twoje wrażenia online. Możesz wybrać dla każdej kategorii, aby w dowolnym momencie wyrazić zgodę. Aby uzyskać więcej informacji na temat plików cookie i innych poufnych danych, zapoznaj się z pełną polityką prywatności.
Więcej informacji
W przypadku jakichkolwiek pytań dotyczących naszej polityki dotyczącej plików cookie prosimy o kontakt.