Kamerun
Kamerun to państwo w środkowo-zachodniej Afryce liczące 18 mln mieszkańców pochodzących z kilkunastu plemion afrykańskich. Należy do biednych i słabo rozwiniętych państw.
Chrześcijaństwo w Kamerunie jest stosunkowo młode, bo liczy zaledwie 30 lat. Choć ochrzczeni w kościele katolickim stanowią ponad 30% mieszkańców, to wciąż dominują tutaj wierzenia i zwyczaje pogańskie, i praktyka poligamii.
Marianie w Kamerunie
Marianie przybyli do Kamerunu w 1999 roku na zaproszenie bp. Jana Ozgi. Biskup Ozga zaprosił misjonarzy z Polski do diecezji Doumé-Abong’Mbang, gdzie szczególnie silnie odczuwalny jest niedostatek kapłanów. W 2002 r. objęli oni opuszczoną misję w Atoku.
Obserwując niską moralność mieszkańców, marianie oparli ewangelizację na głoszeniu orędzia o Bożym Miłosierdziu. W 2004 roku w święto Miłosierdzia Bożego odbyła się uroczystość ogłoszenia kościoła w Atoku diecezjalnym sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Przy sanktuarium działa Diecezjalny Apostolat Miłosierdzia Bożego.
Do misji Atok należy 25 wiosek, które tworzą parafię Miłosierdzia Bożego, liczącą ok. 1800 katolików oraz ok. 1000 osób, które nie są ochrzczone, ale identyfikują się z Kościołem katolickim. Dwie wioski znajdują się po przeciwnej stronie rzeki Nyog; dopływa się do nich łódką. Oprócz kościoła parafialnego w Atoku do misji należą 22 kaplice dojazdowe w wioskach.
Innym polem działalności jest formacja katolicka dzieci i młodzieży. Młodzież może uczęszczać na comiesięczne sesje odbywające się każdorazowo w innej wiosce. W spotkaniach bierze udział około 60-120 osób. Organizowane są również sesje powołaniowe dla chłopców, którzy pragną poświęcić swoje życie Chrystusowi. Duszpasterstwo dzieci obejmuje ponad 700 osób. Oprócz działalności duszpasterskiej misja prowadzi działania charytatywne: pomaga chorym i kalekim, wspiera kształcenie najbiedniejszych dzieci i młodzieży. Każdego roku przekazywane są fundusze na kształcenie ok. 26 osób.
W seminarium w Yaounde-Ngoya kształcą się mariańscy klerycy z Kamerunu, Rwandy i Konga. Od niedawna marianie rozpoczęli także kolejną misję w Minkamie, gdzie pracuje przełożony Wikariatu ks. Krzysztof Pazio.
Chrześcijaństwo w Kamerunie jest stosunkowo młode, bo liczy zaledwie 30 lat. Choć ochrzczeni w kościele katolickim stanowią ponad 30% mieszkańców, to wciąż dominują tutaj wierzenia i zwyczaje pogańskie, i praktyka poligamii.
Marianie w Kamerunie
Marianie przybyli do Kamerunu w 1999 roku na zaproszenie bp. Jana Ozgi. Biskup Ozga zaprosił misjonarzy z Polski do diecezji Doumé-Abong’Mbang, gdzie szczególnie silnie odczuwalny jest niedostatek kapłanów. W 2002 r. objęli oni opuszczoną misję w Atoku.
Obserwując niską moralność mieszkańców, marianie oparli ewangelizację na głoszeniu orędzia o Bożym Miłosierdziu. W 2004 roku w święto Miłosierdzia Bożego odbyła się uroczystość ogłoszenia kościoła w Atoku diecezjalnym sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Przy sanktuarium działa Diecezjalny Apostolat Miłosierdzia Bożego.
Do misji Atok należy 25 wiosek, które tworzą parafię Miłosierdzia Bożego, liczącą ok. 1800 katolików oraz ok. 1000 osób, które nie są ochrzczone, ale identyfikują się z Kościołem katolickim. Dwie wioski znajdują się po przeciwnej stronie rzeki Nyog; dopływa się do nich łódką. Oprócz kościoła parafialnego w Atoku do misji należą 22 kaplice dojazdowe w wioskach.
Innym polem działalności jest formacja katolicka dzieci i młodzieży. Młodzież może uczęszczać na comiesięczne sesje odbywające się każdorazowo w innej wiosce. W spotkaniach bierze udział około 60-120 osób. Organizowane są również sesje powołaniowe dla chłopców, którzy pragną poświęcić swoje życie Chrystusowi. Duszpasterstwo dzieci obejmuje ponad 700 osób. Oprócz działalności duszpasterskiej misja prowadzi działania charytatywne: pomaga chorym i kalekim, wspiera kształcenie najbiedniejszych dzieci i młodzieży. Każdego roku przekazywane są fundusze na kształcenie ok. 26 osób.
W seminarium w Yaounde-Ngoya kształcą się mariańscy klerycy z Kamerunu, Rwandy i Konga. Od niedawna marianie rozpoczęli także kolejną misję w Minkamie, gdzie pracuje przełożony Wikariatu ks. Krzysztof Pazio.